اسمت چیه؟

ممنون از همه دوستان عزیزم که دانششون را با من به اشتراک گذاشتن در مورد اردلان شدنمون.

بچه ها کاملا اسم خودشون را می شناسن و خیلی وقته که ازشون می پرسم اسمت چیه جواب می دن .

الآن هم می گم ارشیا دستاش بالا . فقط ارشیا دستاش را میاره بالا و همین را با همه تکرار می کنم. 

یا وقتی که شرایط خاصی هست و بچه ها جدی هستن اسمشون را درست می گن . مثلا می گم اسمت چیه ؟ ارشیا میگه اردلان . میگم اگه درست بگی این شکلات را بهت می دم خیلی درست و کامل می گه ارشیا.

بیشتر براشون یه بازی و شیطنت بچه گانه هست . 

یا وقتی به تقلید از مادر یا همسر من را به اسم صدا می کنن درست می گن . 

معمولا هم خوراکی هایی که می خواهم بهشون بدم به یک یا دو نفر می دم می گم به ارشا یا ... هم بدین . می شناسن می دونن اما اینجوریه دیگه . خوششون آمده اردلان را تشویق می کردم .

اردلان هم دیگه به خودش نمی گه اردلان بلا. اونم می گه اردلان.

دوست عزیزم گفتن که از اطرافیان عکس داشته باشم تا دفترچه درست کنم و از بچه ها سوال کنم تا عکس مربوطه را هم نشونم بدن. فکر عالی و خلاقانه ای هست .

بچه ها هنوز عمه و عمو هاشون و البته داییهاشون را نمیشناسن اونم به خاطر کم لطفیهای عمه و عمو و همشهری نبودن داییهاشون هست . 

البته می گم دایی مجید چی کار کرد ؟ همه دستاشون را می برن توی موهاشون و صدا در میارن یعنی با ماشین موهامون را کوتاه کرد منم می گم آره دایی مجید موهاتون را قشنگ کرد خوشگل شدین.

ولی ایده جالبی هست میشه اولین کتاب بچه ها که می دم دست خودشون چون براشون کتاب خریدم  اما هیچوقت دستشون ندادم چون چیزیش بر نمی کرده جز مشتی کاغذ پاره.