مادر که باشی...

مادر که باشی ؛ دونه دونه قطره های سرمت را می شماری تا زودتر به بچه ها برسی.

مادر که باشی ؛ حالت بد نمی تونی از جات بلند شی اما به عشق بچه ی واکسن زده از جا می پری و باهاش بازی می کنی.

مادر که باشی ؛ می دونی گریه می کنه و ناراحت می شه اما می بریش که واکسن بزنه ، ناراحت می شی اما دلسوزانه آرامش می کنی.

مادر که باشی ؛ محکم می شی . قوی می شی تا خوب تکیه گاهی باشی .

مادر که باشی ؛ همه سختی ها را به جون می خری سه چهار روزه هم اسباب کشی می کنی و وسایلت را هم می چینی تا دوباره با بچه هات کنار هم باشی.

مادر که باشی ؛ هرقدر هم خسته باشی و عصبانی می تونی بخندی و بازی کنی.

مادر که باشی ؛ دیگه نمی تونی مادر نباشی حتی برای بچه ها غریبه .

مادر که باشی ؛ کم نمیاری ، از پا نمیافتی ، خسته نمیشی ، کتک نمی زنی ، دعوا نمی کنی ، شکنجه نمی کنی حتی اگه بچه ها اذیت کنن.

مادر که باشی ؛ غذایی که 6 تا دست به جز دست خودت توش باشه از همه غذاهای دنیا خوشمزه تره و اصلا دوست نداری بگن تا بچه ها خوابن یه غذای راحت بخور.

مادر که باشی ؛ اگه کسی به بچه هات بگه مامانتون را اذیت نکنین زیر لب می گی اذیت نمی کنن من عاشقشونم.

مادر که باشی ؛ همه دنیا را فدای یه اشک بچت می کنی حتی خودت را.

مادر که باشی ؛ کم نمیاری