خدا به دادم برسه
اگه بچه هام مثل من درس بخونن که خدا به دادم برسه.
من که بچه بودم خیلی شیطون بودم . البته اینم بگم که خواهر ندارم و سه برادر دارم و این میشه نتیجه اش:
مثل پسرا شیطون بودم و نترس.
مثل پسرا توی دعوا کم نمیاوردم.
مثل پسرا نقاشیم افتضاح بود.
مثل پسرا مغرور بودم.
نمی دونم شاید بقیه دخترا هم خیلی از خصلتهای من را داشتن.
مدام مامانم را مدرسه می خواستن. منم چون توضیح ندم چی کار کردم موقع مدرسه رفتم معطل می کردم و دیر می رفتم مدرسه ولی وقتی از خونه میامدم بیرون زیر پنجره آشپزخونه مامانم را صدا می کردم می گفتم ناظممون گفته بیا مدرسه . مامانم می گفتن همه مامانا میان . منم بیشتر وقتها می گفتم خداحافظ. وقتی مامانم از مدرسه میامد می گفتم معلمت گفته فلان ناظمت گفته ... منم خجالت کشیدم و شرمنده شدم اما هیچوقت دعوام نمی کرد فقط در همین حد بود ولی خیلی ناراحت می شدم.
ریاضیم خیلی خوب بود اما هیچوقت نقاشیم خوب نشد چون مامانم را مجبور می کردم برام نقشه بکشه و برادرم هم نقاشی های کتاب فارسی که توی تمرینها خواسته بودن. اگه کاغذ دیواری نقاشی هم داشتم پسرخالم که دو سال هم از من کوچیکتره.
مامانم که به این راحتی نقشه نمی کشید . منم نمی گفتم تا دم آخر مدرسه رفتن اونوقت گلوله گلوله اشک می ریختم مامانم هم یکم سرزنش می کرد و تا لباس می پوشیدم سریع برام می کشید توی مدرسه رنگ می کردم. الآن یه دفتر نقاشی دارم پر از نقشه هایی که یا مامانم کشیده یا خودم کپی کردم.
اگه موقع درس جواب دادن یه سوالی معلمم می پرسید که مامانم نپرسیده بود یاد نداشتم جواب بدم یعنی مامانم معلمم بود هرچی یاد می داد یاد داشتم اما کلاس پنجم که شدم گفت تصمیمت را بگیر امسال باید خودت درس بخونی . اگه قبول شدی که هیچ وگرنه دیگه نمیذارم درس بخونی . دیگه مامانم دیکته هم بهم نمی گفت این حرف مامانم خیلی برام جدی بود اما شاید برای خودشون نبود. خیلی تلاش کردم نتیجش این شد که بعد از قبولی کلاس پنجم امتحان ورودی نمونه مردمی دادم و بدون درس خوندن قبول شدم.
وقتی با لباسای خاکی میامدم خونه فرداش لباسام تمیز بود اما حتی نمی فهمیدم کی تمیز شده.
وقتی توی بازی جایی از بدنم زخم یا کبود می شد گریه که نمی کردم هیچ به مامانم هم نمی گفتم تا خودش می فهمید .
خیلی مغرور بودم. مثل ارسلان . خیلی شر بودم مثل ارشیا . کار خودم را راه می بردم مثل اردلان.
اما عاشق مامانم بودم مثل بچه هام.
خدا به دادم برسه.