ارسلان عزیزم

پسر صبور من خیلی شر شده ها سر دسته بچه ها شمایید قربون قد و بالات بره مادر

از دیوار راست هم بالا می ری خونمون از دست شما مثل سنگر شده همه جا به جای کیسه شن پر از بالشت و تشک و پتو شده آخه فدات شم مامان چقدر بلایی ولی خیلی هم دل نازکی اول از همه شما شروع کردی به قهر کردن و البته رقصیدن و البته  دست زدن و دندان در آوردن خوش خوراک هستی و صبور و خوب شبیه بابا...

عاشق کلاغ کلاغه هستی مثل داداشی ها

حسودی مادر خیلی ... از همه بغلی تر و کلا دوست داری روی پا بشینی و یا دراز بکشی و به هر نحوی بغل باشی خود کفا هم هستی خودت میای بغل ما جایت را پیدا می کنی.

عاشق خنده هات هستم مامان جان.

وقتی ارسلان هواپیما می شه...