اردلان

از گل پسرم بگم که همه می گن ستاره داره.

این پسرم خیلی زرنگی می کنه اما به معنی منفیش. اما دارم روش کار می کنم بهتر شده.

وقتی می ریم بیرون خیلی اسرار داره که بغلش کنم گریه هم نمی کنه زحمتش بشه می شینه زمین بلند هم نمیشه وقتی هم می خوام بلندش کنم بدنش را خیلی شل می گیره همونجور که همه مامانها از بچه هاشون سراغ دارن.

یا میشینه داداشهاش براش پتو و بالش بیارن و بیشتر هم ارسلان که عشق کمک کردن داره این محبت را می کنه یا ...

وقتی در شرایط بحرانی قرار بگیره استعدادهاش را بروز می ده مثل وقتی که دوست داره بغلش کنن توی خیابون راه ببرن و یه کلید بهش میدیم چنان میدوه که کسی کلیدش را نگیره که از این جوجه و این تنبلیهاش بعیده.

یه بار با اردلان و باباش رفتیم دندونپزشکی و دوتا جوجه دیگه را سپردیم به مامانم . وقتی برگشتیم بچه ها می خواستن بطری آب اردلان را ازش بگیرن اردلان هم دو دستی بطری را چسبیده بود و با جیغ می گفت آب ماله من 

در صورتی که به طور معمول خیلی حرفهای مفهومی نمی گه یا با جیغ میگه آب بده

یا حتی وقتی می گم لباس بپوش تنبلی می کنه و خودش را مشغول بازی می کنه اما برای اینکه از دد جا نمونه چنان سریع و زیبا و درست شورت و جورابش را می پوشه که نگو و نپرس.

تنها کاری که بدون تقلید از داداشهاش انجام داد نماز خوندن بود اونم همراه با لب زدن.

بچه اخم هم بلد نیست وقتی می گم اخم کن می خنده و سرش را میاره پایین از بالای چشم نگاه می کنه می گم بخند سرش را بالا میاره و با همه اجزاء صورتش می خنده و از همه بیشتر چشماش می خنده روی لپش چال میافته.